We are READY!!!!!!

Imagine the We are the World cast maar dan in het Chinees,

“We Are Ready, laat alle harten samensmelten …
We Are ready, laat de hele wereld neerdalen in onze armen…
We Are Ready, We gaan een grootse heroïsche victorie tegemoet…”

(We are ready wooooh yeah, we are ready yeeeeAAAAah, we are ready, ooohhoooeee we are ready, we are ready!!)

Yes mensen, het is bijna zo ver! En zijn we er hier klaar voor?
Ik zou zeggen, zo klaar als China kan zijn.
De wegen richting het Olympisch gebeuren liggen er goed bij, er zijn palmbomen in potten geplaatst zodat je je in California waant, er is een Olympic lane waar alleen Olympisch verkeer op mag rijden (yeah right), overal vlaggetjes,de nieuwe metrolijnen rijden bijna allemaal. Het systeem even en oneven nummerborden is van start gegaan, dus de ene dag mogen de even nummerborden rijden en de andere dag de oneven. Nu is dit natuurlijk het land van het kopiëren dus het lijkt me niet al te moeilijk om aan beide nummerplaten te komen. But well.
Alle enorme aantallen fietsenmakertjes, kleine verkopers die op straat koekjes, maïskolven, telefoonkaarten, sigaretten en pannenkoeken verkochten zijn op mysterieuze wijze verdwenen.
Sommige clubs gaan dicht, andere barren mogen alleen open tot 2 uur, kortom er mag geen herrie zijn en vooral geen chaos. Wat zo jammer is want dat is de charme van Beijing.

Bij het Olympisch comité echter wel chaos, want ze zijn een aantal vrijwilligers toegangs kaarten kwijt, waaronder die van mij. Nu weet ik dat ik niet de torch drager ben en ook geen wereldrecords ga zetten, maar come on. Ze zijn er al een week mee bezig en niemand kan een extra kaartje uitdraaien.
Maar, ze zeggen dat alles goed komt dus het wordt vast onwijs leuk! Ik word dus NOC NSF assistent en moet gaan high fiven met de Nederlandse atleten en moet hun aller wens vervullen, staat in het reglement. Hm.. we zullen zien. Ik weet alleen NIETS van sport en kan net een hockeystick van een voetbal onderscheiden, dus WIE is WIE??
Haaaai! Eh Pieter wie???o euh wat doe jij precies?

En Jan is net afgelopen maandag vertrokken richting NL met 45 kilo aan spullen dus heb mijn halve schoenenverzameling en Hello Kitty toetsenbord alweer in NL liggen.

We hebben hier 2 onwijs goede weken gehad samen, naast lekker chillen in BJ in het zomerpaleis, eten en drinken en shoppen (gaap…:)) heb ik Jan geïntroduceerd in de Chinese medicine. Cupping. Dit is een eeuwenoude Chinese methode om “koude wind”uit een lichaam te verdrijven, ze verwarmen met vuur een glazen cupje, die zetten ze op je huid en zuigt vacuüm. Dit doen ze met zo’n 10 potjes en het laat een grote rode plek achter op je huid.
Maar het verdrijft de “koude wind”!! Jan heeft sowieso iets tegen massages (???) en had er dus al een hard hoofd in. Toen moest hij van de meneer op het bed gaan liggen, want nu zou het beginnen whihieihi.

“zeg tegen je vriend dat hij moet relaxen”
“eh Hunny meneer zegt dat je moet relaxen”
‘IK BEN RELAXED!!!”
“zeg tegen je vriend dat hij moet relaxen, hij is te gespannen”
“eh Hunny meneer zegt dat je NOG meer moet relaxen”
‘IK BEN RELAXED !!!!!!!!!!!!!AAAAAAAAAAAAH!!!”
Anyway het resultaat is op de foto te zien. :)

We hadden ook mijn diploma uitreiking, huphup het podium op en mijn felbegeerde briefje in ontvangst genomen. Resultaat was om trots op te zijn, alles boven de 8. Ook heb ik de uitslag van de verschrikkelijke HSK test binnen en mag ik mezelf feliciteren met een level 7, van de 8 levels! YAYAYAYAYAY. Heb Beijing Language Unie dus goed afgesloten. Ben ik nou een goede Chinees voor het volk of niet.

Na een paar dagen samen in Beijing, vetrokken we naar Guanxi provincie in Zuid China. We startten in Guilin, een stad op 3.5 uur vliegen van Beijing. Guilin zelf is niet echt bijzonder, het gaat voornamelijk om de omgeving eromheen; de Li rivier en het Karst gebergte wat hele bijzondere puntige bergen geeft die tezamen een adembenemend uitzicht geven.

Het blijft verbazen hoe groot en gevarieerd China is, elke plek waar je komt heeft weer ander eten, andere minoriteiten met eigen gewoontes en gezichten, andere landschappen en klimaat.
Uit het droge Beijing stonden we haast in de tropen en hebben we ons te pletter gezweet.

Kalkgrotten bezocht en we maakten de cruise naar Yangshuo op de Li Rivier waar we werden omringd door prachtig Karst gebergte, mannen op bamboevlotjes en kindjes en waterbuffels langs de oever.
Eenmaal aangekomen in Yangshuo verbleven we in het Culture House, waar elke avond uitgebreid voor alle gasten werd gekookt door de vrouw en oma des cultuur huizes.
Je mocht meekijken en heb meegeholpen dumplings vouwen, zo leuk!

Yangshuo zelf is vrij toeristisch, het stadje staat vol met barretjes en marktkraampjes en vooral veel, veel mensen. Het beste is dan ook, om de stad uit te gaan. De eerste dag had ik het geweldige idee om met 35 graden en een hoogst denkbare luchtvochtigheid fietsjes te huren! Na de eerste heuvel begon ik lichtelijk aan mezelf te twijfelen en prees Jan me om mijn altijd geweldige ideeën.
We eindigden in kleine dorpjes op het platteland in het midden van nergens, met enkel wat gare stenen huisjes, koeien, mensen met rieten hoeden, tractors uit de 19e eeuw en een enorme hoos aan armoede.
Halverwege hebben we een bamboevlot genomen, met de fietsen erop en zijn we verder de rivier afgegaan. 2 uur verder op het vlotje, vele hoosbuien later weer op de fiets verder gegaan.
We eindigden verdwaald en opgelicht door mannetjes die ons een betere weg zouden wijzen, zijn erna op een oude gore tractor meegelift en zo door. Je ziet een boerinnetje, zo lief en gemoedelijk met haar buffel, maakt een foto en ineens verandert de gemoedelijke boerin in een schreeuwerd die op je afkomt rennen MONEY MONEY!!!! Het is een groot avontuur in China…

De tweede dag in Yangshuo hebben we een motor gehuurd en de hele dag getourd saampies, terwijl Jan met het mannetje in discussie was over oninteressante dingen als euh cc en versnellingen vroeg ik me af of ik levend uit China zou komen. Helm? Neuh jij hoeft geen helm. Nergens voor nodig.
Anyway, hunen met die bak en crossen maar.

We reden naar de wekelijkse markt in het volgende dorp, een enorme voedselmarkt met ALLES wat je je maar kan bedenken, stukken vlees, groentes, kruiden, gedroogde vissen, bamboe, kippen en ganzen. O zo leuk en supergezellig (markt!!!Yiiiii) totdat er bij het volgende kraampje een soort dalmatiër en een vorm van Jack Russel worden geveld. Omdraaien dan maar.

Pijnlijk en walgelijk in onze ogen, maar het heeft ook een andere kant. Ik weet nog, tijdens een van onze lessen, vertelde mijn leraar die oorspronkelijk van het arme platteland kwam, dar ze vroeger thuis honden, katten en ratten aten.
De hele klas natuurlijk:iieeeeeuw ieuuuawwwww, vieze Chinezen, bah bah barbaren. En hij keek ons aan en zei; Weetje jullie hebben nog nooit honger gekend, er WAS geen vlees op het platteland, geen geld, geen eten. Als wij een biefstuk van de haas hadden kunnen eten met pepersaus, denk je dat we dat dan niet liever hadden gegeten??!
Er was zoveel honger, dat je zelfs je huisdier kon eten als het moest. En toen was het stil.

We hebben de hele dag rondgecrosst, gestopt in kleine dorpjes waar alle mensen om ons heen kwamen staan, nog nooit een buitenlander hadden gezien en alle mannetjes een Marlboro wilden proberen van Jan. Ook heeft Jan heeft zijn inner wens vervuld en een vuurwerk rol op het platteland van China afgestoken (mannen).

Na Yangshuo namen we de bus naar Ping An, een reis van ongeveer 3 uur.
Ping An staat bekend om zijn Dragon’s Black Bone riceterraces, deze rijsterassen zijn meer dan 700 jaar oud en tegen de heuvels opgebouwd, prachtig! Tussen de rijsterassen zijn kleine dorpjes waar je alleen te voet kunt komen.

We arriveerden bij de busstop en dan moet je 20mins bergopwaarts met al je bagage, dat is de enige manier om bij het dorpje Ping An te komen. Beneden staat een horde met oude, kromme vrouwtjes in klederdracht te wachten met een mandje op hun rug. Klaar om de Samsonite van vette en luie toeristen omhoog te dragen voor 2 euro. Ik zag het en vroeg me af of dit was hoe de wereld moet zijn. Grote Amerikaanse vetzakken geven rustig hun koffer af en kunnen nog steeds amper de top bereiken.
Ik ben absoluut geen wereldverbeteraar maar kan er niet over uit dat je zoiets doet.
Of je draagt die tas zelf of je geeft het aan je vriendje whihi :)

Eenmaal boven was het echt alsof je in een soort andere wereld bent, alleen maar houten huisjes, omaatjes die borduren, kippen die rondlopen, varkens ergens in een hokje. En zo verlaten en bovenal rustig.

In de heuvels wonen 2 minoriteiten, een daarvan is de Yao mensen. De Yao vrouwen hebben een bijzondere gewoonte en dat is dat ze hun haren slechts 1 keer in hun leven mogen knippen. Als ze 18 worden. Ze dragen hun haren om hun hoofd gerold, aan de soort van rol kan je zien of ze getrouwd zijn of niet en of ze kinderen hebben gebaard. Ze bewaren hun haren die afgeknipt zijn op 18 jarige leeftijd en die rollen ze in hun huidige haren. Je kan je niet voorstellen hoe lang de haren zijn, zo mooi!

We hebben in Ping An gehiked en super uitzicht gehad vanuit ons houten hostelletje. Zo ver we konden kijken zagen we alleen maar rijsterassen.
Tijdens onze wandeling naar een dorp 2 uur verderop kwamen we twee Yao vrouwen tegen, die met ons zijn meegelopen en ons uitnodigden om bij hen thuis te eten. Ze vertelden over hun leven, kinderen, rijst en dat er slechts sinds een paar jaar elektriciteit is. Hun dorpje bestaat uit een paar houten huizen, met het vee op de eerste verdieping van elk huis. We hebben een kip op het menu. Waar we natuurlijk wel flink voor moeten betalen, maar ja afdingen op een kip kan natuurlijk ook.
De kip wordt gehaald, met een mannetje, die de kip de strot doorsnijd, het bloed wordt opgevangen in een kom met zout, lekker voor later…
Niets van het kippetje word weggegooid, maag, darmen, strot, hoofd, poten, nagels, nieren en al die toelie die erin zit wordt heerlijk door onze kip stoofpot geroerd. Lekker met gember, zegt ze!
Na ons verse kippetje, hebben Jan en ik nog heel wat in de stoofpot liggen wat we eh niet meer op konden. Ook ligt er naast ons kommetje rijst een hoop met botjes en wat velletjes en stukken spiertjes waar we die dag niet zo’n trek in hadden. Dit alles werd gerecycled…
Ons stoofpotje MET onze afgekloven hoop werd weer in de pan gedaan, klodder gestold bloed erbij en JAMMIE!!! De vader kwam net thuis van het land om te eten en die zag het en er verscheen een intens tevreden Jammiejammie lach op zijn gezicht! Kippenhoofd vandaag!

Na dagen platteland Ping An waar iedereen om 9 uur al stil was en het enige wat je hoorde de strijd de Kolonisten was, die Jan en ik elke avond speelden met bier erbij, was het tijd om terug naar Beijing te gaan.

Back in civilisatie hadden we een speciaal etentje georganiseerd door Zweedse vrienden.
Op het menu”PENIS”.
We hadden reserveringen, zaterdagavond om 8 uur in het enige echte penis restaurant van Beijing. Goed voor eh, de ervaring. En je weet, it’s aaaaall about the experience en ik ben geen mietje dus ik eet lekker mee. Je moet alles in het leven proberen.
Eenmaal aan tafel werd het wat stilletjes en hebben we de penissen uitgezocht die we wilden hebben.
“eh de ezelpenis wordt deze als eh een geheel geserveerd? Of eh in stukjes?”
“eh een portie van deze schapenpenis, uit euh hoeveel penissen bestaat deze?”
“eh kan ik mijn penis eh geroerbakt krijgen met wat groentes, eh zoetzuur?”
Na overleg kwamen we tot een uitgebalanceerd menu van zijdewormen, gerookt varkensoor, schapenpenis en een koeien eh stieren penis. En de deal was, iedereen probeert ALLES. Dus dat hebben we gedaan. Tussen de schapenpenis door kokhalzen, wegspoelen met bier en hartige wormen, terwijl je het kraakbeen van het varkensoor hoort terwijl je lekker aan het kauwen bent. Op het filmpje zie je hoe het ons verlopen is. :)
We zijn erna maar gaan flink gaan drinken om alles te vergeten.

Op de laatste dag zijn we naar de grootste antiek markt geweest in China, antiek, antiek, antiek… laten we zeggen antiek waar er 10 dezelfde van zijn.
Superleuk en we zijn losgegaan op handgeschilderde kastjes en hebben er direct 4 gekocht, na flinke onderhandeling,die hopelijk over 2 maanden in Rotterdam aan gaan komen! Voor ons huis! We doen er 2 in de verkoop dus het bieden kan beginnen. Help Aantje Londen door!

En nu komt zuslief Aantink morgen! Ze zal hier een week blijven, heel gezellig dus. Ergens zal ik ook moeten beginnen met socializen met de atleten en tussendoor ben ik druk (zo gezegd) met het regelen van Russisch en Mongolisch visum, een verlenging van mijn Chinese visum en tot overmaat is mijn paspoort vol, dus het is momenteel een groot ambassade feest.
Daarnaast is treinkaarten kopen richting Rusland net zo’n groot mysterie als treinkaarten kopen in China, dus we zijn lekker zoet. But, ik kom thuis met de trein, hoe dan ook.

Tot snel, ECHT al tot snel!! Next episode OlympiAantje!!!