Verhuizen,Virus&Visite

Het is weer een heel tijdje geleden, maar wel een “heel leuk-af en toe minder gezond-druk” tijdje geleden!

Teruggekomen van mijn bijzonder aangenaam lange vakantie deze winter was het eind februari.
Na een tijd van relaxen is er altijd weer een tijd van iets doen en so it was.

De datum 8 maart begon in onze nek te hijgen want op 8 maart moesten we ons huis uit. Het halfjaarlijkse contract liep af en de huurprijs zou met 1000 Yuan (=talloze etentjes, massages, facials, drankjes, topjes) verhoogd worden.
Tijd voor arme studenten om te moven.

Maar moven is niet makkelijk, met de OS coming up en Chineze landlords die de
¥ Yuantekens in hun ogen hebben staan.
Als een gek agentschappen af gaan bellen, advertenties zoeken ,we kennen het allemaal wel.

We hadden natuurlijk wel wat eisen, het huis moet groot zijn, een balkon hebben, dichtbij het centrum van Wudaokou zijn en dichtbij school… O en het moet 3 redelijke slaapkamers hebben…. O en het moet een lift hebben EN we hebben een smetvrees Koreaantje wat ook mee moet en naast al deze eisen nog een Koreaans lijstje met requests heeft.

Een van de appartementen die Hugo en ik wel geschikt vonden deed haar teveel aan het huis van haar ex-vriend denken en dat kon niet.
Het andere appartement had een wasmachine waarbij je de kleding eerst in de ene bak van de machine moest stoppen en het voor centrifugeren naar de andere bak moest overgooien. Ja das natuurlijk veel en veel te veel werk. Logisch.

Dan hadden we nog de huisbazen met yuantekens in de ogen, letterlijk haast.
We hadden eindelijk een deal, 5000¥ per maand, op het moment dat we het contract zouden gaan tekenen, had Dagobert zich bedacht. Jaja het is 5000¥ per maand, maar voor augustus is het 20.000¥ per maand, had ik dat niet gezegd?
Als je bedenkt dat een gemiddeld maandsalaris van een random Chinees 800¥ per maand is dan kan je een beetje inschatten hoe belachelijk dat is.
We waren natuurlijk furieus, want je hebt ook gewoon echt het gevoel dat je even opgelicht word omdat je buitenlander bent en dat is zo irritant. Ze ruiken echt geld met de OS die eraan komt en een Chinees die geld ruikt is op zijn best.

We kregen dus beneden in de hal van het appartement keiharde ruzie met de landlord.
Helaas reikt ons Chinees nog niet zo ver dat je even flink uit je dak kan gaan tegen zo’n vent, we waren zo boos dat we maar hetzelfde bleven schreeuwen naar hem.
“JIJ GEEN GOEDE MAN, JIJ GEEN GOEDE MAN!!”
De landlord werd op een gegeven moment nogal bang van Hugo, hij deed steeds een stapje extra richting van de bewaker die in de hal stond. De bewaker vond het hele tafereel natuurlijk nogal amusant, ja als je daar 12 uur per dag op een stoeltje moet zitten gapen.
Op een gegeven moment zat de landlord dus echt bijna bij de bewaker op schoot en toen zijn we maar weggegaan.

At last hebben we een heel leuk huis gevonden in de professorsbuilding op de campus van mijn school. We huren het van een lieve oude professor zonder yuantekentjes en hebben geen verhoging voor de maand augustus. Wel wilde hij eerst geen mannelijke bewoners in het huis want die zijn luidruchtig en roken. Nu past dat profiel beter bij mij, maar zo zie ik er natuurlijk niet uit. :)

Uiteindelijk ging hij overstag na een hele pleidooi van ons alledrie, vele hoofdbuigingen en een pak geld dat we alvast hadden gehaald en hem af en toe even lieten zien.
Op voorwaarde dat: geen feestjes.
Dus hebben we voor we het oude huis uitgingen maar even een flink feest gegeven om het af te leren.

De gemiddelde leefdtijd in ons complex is 85 en de mensen komen al terug van de fruit en groentemarkt wanneer ik naar beneden ren om op tijd te zijn voor klas.
Verder zijn de opaatjes en omaatjes heel erg lief en ontzettend nieuwsgierig. Als je in de lift staat hoor je ineens: “Zeg, hoe is je gezondheid?” Nou eh, goed.” Jaja want je moet veel sporten he..” Opa, je moest eens weten…;)

Ook was school natuurlijk weer begonnen.
O ja daarvoor was ik hier. Ieder nieuw semester moeten we ons weer inschrijven en registreren zodat de Chinezen op school weer wat papierwerk etc kunnen verrichten met her en der wat rode stempeltjes. Zolang we de bureaucratie maar in leven houden zullen we maar zeggen.

Mijn cijfers van de midterms waren dusdanig hoog dat ik kon jumpen naar intermediate level.
Wat betekende afscheid nemen van mijn leuke klas en juf. Afscheid nemen van de verslagen Koreaan en bovenal afscheid nemen van being the best in class hehe.
Want met intermediate level sla ik een half jaar studie over en dan wordt het kei en kei hard werken en 30 hoofstukken bijwerken.

Wikken en wegen, wikken wegen. Ben ik een echte Chinees of niet? Heb ik zin om er zoveel tijd in te gaan steken…of wil ik lekker een beetje relaxed he? Levensvragen.
Uiteindelijk ben ik ervoor gegaan. Ik heb tenslotte nog maar een half jaar en ik kan best per week een massage minder nemen.
Een hele stapel nieuwe boeken, een ander lessysteem, een bonk aan huiswerk, andere klassen, andere juffen en meesters verder, is het begin wel even heel moeilijk geweest.
De grootte van de karakters in de boeken, gaat van grootte ”leesbaar” naar grootte “zijn we helemaal gek geworden” en de teksten gaan niet meer over Mai Ke(=Michael) en Ma Li (=Mary) maar over de achtergrond van Chinese karakters en geschiedenis.

In de klas ben ik niet meer degene die zijn vinger opsteekt “ik weet het juf, ik weet het juf!!!”(zo irrirtant) maar ik buig mijn hoofd maar en doe schietgebedjes; “please don’t pick me, please don’t pick me…”
Het level ligt beduidend hoger, in veel klassen zitten mensen die al meer dan 3 jaar Chinees hebben gedaan, dus mijn woordenschat is stukken stukken kleiner. Maar ik heb wel discipline en leer sneller omdat ik Cantonees spreek dus ik heb er nu wel vertrouwen in.
Ik miste Mai Ke en Ma Li, maar het gaat nu al stuk beter.

All settled in mijn nieuwe huisje en klas, kreeg ik visite uit NL.
Mijn toekomstige schoonmama en schoontante kwamen eind maart voor een weekje naar Beijing. En ik? Ik was Mrs Guide!
De eerste dagen waren supergezellig. Het is heerlijk om mensen van NL over te hebben en ze te laten zien waar je woont, wat je doet en waarom je zo van dit land houdt.
Ook is het leuk omdat je zelf bepaalde dingen niet meer opmerkt, of raar vind en wanneer anderen dit geweldig vinden besef je weer, ja het IS geweldig en het IS anders.
Natuurlijk de Muur, de Verboden Stad, het Plein, fietsen door de Hutongs, langs de meren, massages, pedicures, shoppen en bovenal lekker eten!

Na een aantal dagen werd ik helaas ziek, heel ziek. Alles kwam eruit en mijn maag veranderde van mijn beste vriendje in mijn grootste vijand. Uiteindelijk ben ik na 4 dagen zelfs een nacht in het ziekenhuis beland aan het infuus…pffff.
Na een nacht van injecties, zusters en dokters was ik ietsje beter en 1700 euro lichter (lang leve de Goudse verzekering).
En dat allemaal voor een arts die vraagt wat ik heb gegeten, of ik nog gas kan laten en of ik niet zwanger ben.
Ze hebben natuurlijk ook wel onderzoeken gedaan, maar uiteindelijk komt het erop neer dat ze met de onderzoeken willen uitsluiten dat je iets echt ernstigs hebt. Dat had ik niet en dus was het of een bacterie of een virus. En weetjewat? Dat virus kan er nog best een tijdje blijven. Gezellig!

Het jammere was dat ik dus de laatste dagen niet met mijn schoonmammie en tante op pad kon, maar ze hebben zich meer dan prima gered en vermaakt. Ze hebben rijkelijk bijgedragen aan de omzet van de shoppingmalls. Zijn hier en daar lichtelijk wat opgelicht misschien :), maar ja als je er zelf maar blij mee bent, toch? En dan is de Chinees dat ook hier.

Langzamerhand weer opgeknapt en aangesterkt voor mijn begin april bezoek.
Mijn zus Hettie met haar vriend, Michele kwamen voor een weekje!
Ook zij hebben “the Best of Beijing”tour gehad. Ik zat compleet lekker in mijn rol als Mrs. Guide en we hebben het enig gehad. Je merkt ook pas hoeveel je mensen hebt gemist als ze er dan eenmaal zijn.

Zij zijn horeca mensen en houden net als ik van lekker eten en lekker drinken en dat kan je hier natuurlijk als beste! En mijn specialiteit als Mrs Guide is de dining sector.
Ik heb ze overal mee heen genomen!
Van Beijing Duck swoppen we naar Koreaanse barbecue, van Yunnan food swoppen we naar Thais .. En the best thing, ik kreeg de kans om weer eens een goed glas wijn te drinken. Hier kan je nooit een glas wijn bestellen en je moet dus altijd een fles nemen. Nu gunnen wij studenten dat onszelf niet en nemen we maar weer een Tsingtao.

Ik vertelde ze over The Green T House, wat hèt restaurant van Beijing moet zijn. Ik heb weleens kwijlend in de richting gekeken, maar ja, a bit above students league zullen we maar zeggen. Maar Hettie en Michele wilden er wel heen, en ik? Ik mocht mee! I just love family!!!!!
En het was echt gaaf, je waant je echt een Alice in Wonderland, de hele inrichting, sfeer het is net een museum en de gerechten zijn kunstwerkjes. Heel, heel leuk!
Ook zijn we lekker uit geweest en hebben we heel wat tequilas moeten verwerken.

Maar aan al het leuks komt een eind en na een week gingen ook zij weer terug naar Nederland.

En toen hadden we natuurlijk nog school, want daarvoor ben ik hier ook nog.
Ik had 3 dagen om school bij te werken en voor te werken, want 3 dagen later zou Jan alweer op de stoep staan! Het leven is een groot feest :)

Zaterdagochtend dan eindelijk weer je vriendje ophalen na 4,5 maand. Zo leuk!
Hij viel weer met zijn neus in de feestjes want die avond hadden we direct de Bday party van Hugo, mijn roomie.

Na een paar dagen van lekker samen zijn, shoppen, fiesten, sightseeing, lekker eten en frustrerende potjes Kolonisten waren we zo gelukkig saampies. Jan heeft het grootste deel van “the Best of Beijing”tour natuurlijk in december gehad dus geen stress.
Ook had hij lichtelijk kenbaar gemaakt dat het programma in december misschien ietsjepietjsje te vol was, maar ja het was immers “the best of Beijing, Shanghai en Hongkong” tour in 13 dagen. Ja ik bedoel..

Ik had ook een hike op de Muur georganiseerd voor Jan en vrienden.
Met onze blacktaxi vriend gingen we in zijn busje naar de Simatai sectie van de Muur rijden en vandaar naar de Jinshalin sectie hiken. Dit is DE hike van de Chinese Muur en is een must-do.
Geen gerestaureerde delen, behalve het begin en eind…
Zou ongeveer 4 uur lang zijn en alleen maar up en down. De winter was een goed excuus om het uit te stellen, maar nu is het lente en is er geen ontkomen meer aan.

Vol goede moed om 7 uur met een busje vol vriendjes en vriendinnetjes en een zak dumplings op weg gegaan. Toen we 3 uur later bij het startpunt aankwamen, moesten we ons busje uit en zijn we de hike begonnen. Ik was goed voorbereid met Jans rugzak vol met Snickers, chocoladekoekjes, Pringles en water. Een slimme meid is op trek voorbereid.
We gaan natuurlijk niet en 4 uur afzien, hiken, zweten en dan niet af en toe iets lekkers eten.

Het begin was direct al afzien, de groepjes van 2 vormde zich al snel, met Yuki en Tim aan kop, Jan en Hugo in het midden en Twing, mijn jungletrekking vriendin en ik achteraan.
The only was is up zullen we maar zeggen…het was echt heel, heel erg zwaar.
We kwamen langs trappen waarvan de treden gewoon een meter hoog waren, afgebrokkelde rosten, dalingen en weer omhoog. Er waren in totaal iets van 33 wachttorens die we moesten afvinken en als je dan nog maar bij de 3e bent en al moe bent dan weetje dat vandaag een zware dag gaat worden. Jan zei dat ik bij de 5e toren een muffin mocht eten, dan bij de 10e een snickers en zo door. Dat heeft geholpen.
Uiteindelijk was het natuurlijk prachtig, want je ziet de Muur in zijn volle glorie en zijn volle kracht. De bloesems bloeiden en we stonden echt alleen daar met z’n zessen wat echt amazing is. Dus het was het absoluut waard. Maar vermoeiend hahah., it’s all about the experience…

Ook wederom is het respect voor Chinezen gegroeid want die Muur, zo lang,zo hoog in de bergen, op zulke steile stukken gebouwd, ik kan er niet bij.

De sightseeing was erg goedkoop dit keer, Jan had het idee om zijn NS jaar trajectkaart te gebruiken als studentenkaart en zo alle studentenkorting van 50% te krijgen.
En kans is klein dat het meisje achter het loket weet wat “traject Utrecht Centraal-Amsterdam”betekent toch....

Met deze grote besparing in ons achterhoofd zijn we samen een weekendje weggeweest naar Xian.
Xian ligt in Shaanxi province, ten zuidwesten van Beijing. Het is ongeveer een nachttrein reis van 13 uur.

Xian ligt op de befaamde Silkroute en was lang lang geleden de plek in China waar het hoogtepunt van handel, creativiteit en religies samenkwam.
In de 10e eeuw, gedurende de Tang Dynasty werd alles vernietigd door slechte Chineesjes en was het over.
Tegenwoordig is Xian nog steeds een van de meest bekende plaatsen in China om te bezoeken, natuurlijk om zijn Terracotta Warriors, de Stadsmuren die nog staan en het bekende MoslimKwartier.
Genoeg redenen voor Jan en Aantje om erheen te gaan.

We pakten een nachttrein richting Xian en de volgende dag kwamen we compleet uitgerust aan. Dat is zo fijn aan treinreizen hier, als je de meest luxe klasse neemt, slaap je echt perfect, het is schoon en nog steeds goedkoop.

Het enige wat redelijk stressvol is, is het treinstation hier. Het is een ongekende krioelende massa van teveel mensen. Zo’n zooi, niet normaal. En iedereen lekker duwen, mensen met hun hele huis in een zak op de schouder, tussenin zitten gehurkt wat Chinezen hun cupnoodles naar binnen te werken, er wordt her en der wat gehoest,gerookt en gerocheld en de luidspreker overschreeuwd dit alles. Maar zoals altijd hier, adem ik diep in, ga soepel over in mijn halfuurlijkse meditatieminuut en prevel ik: I love China, I love China, it’s all about the experience.. , it’s all about the experience….

Op advies van mijn vriendinnen hier verbleven we in het Shuyuan Hostel, wat echt een van de meest leuke hostels is waar ik ben geweest. Het zit in een enorm sfeervol gebouw, met overal binnenplaatsjes, die heel leuk en gezellig zijn gemaakt, met leuke zitjes,boompjes,tafelkleedjes en potjes en schaaltjes en bloemetjes.
Daarnaast hadden ze 2 hele leuke honden, dus het was echt perfect.

Natuurlijk zijn we direct met een bus naar de Terracotta Warriors gegaan. De TW is het 8e wereldwonder, het is opgegraven in 1974 terwijl bewoners een soort put aan het drillen waren.

We praten ongeveer 2000 jaar geleden, Qin Shi Huang, de eerste Emperor van China.
Hij is een enorm invloedrijk persoon geweest, de eerste die China als een land heeft united,
wegen heeft aangelegd, een centrale regering heeft opgezet en de bouw van de Muur is begonnen. Maar hij was ook niet helemaal wijs, want in zijn graftombe heeft hij een heel levensgroot leger laten bouwen, de Terracotta Warriors. Dit omdat hij dacht dat hij in zijn afterlife nog steeds een leger nodig zou hebben. Die Chinezen, zo vooruitdenkend.

En echt, je kan het je niet voorstellen, levensgrote soldaten van klei staan te waken over hem. Opgesteld in rijen, de grootste uitgraving bevat 6000 soldaten. Allemaal hebben ze een ander gezicht en eigen kleding, ze moeten er natuurlijk wel een beetje leuk uitzien.
Het hele setje is compleet met levensgrote paarden en al. Je kan je niet indenken hoeveel werk zoiets moet zijn geweest, hoe lange tijd dat heeft gekost om ieder detail, ieder poppetje te maken, niet te geloven. Wie verzint zoiets echt. Te bijzonder.

Ook hebben we het geluk gehad dat we pandabeertjes konden bezoeken in Xian!
Er is een wildlife rescue resort op ongeveer anderhalf uur rijden van de stad en het is van de weinige plekken waar je pandabeertjes kan zien!
Het was die dag superdruilerig maar dat mocht de pret niet bederven. We hadden nog nooit een echte gezien! Met 2 Deense meiden en Mr Guide zijn we richting het park gegaan.
De meeste grote pandas wilden hun hok niet uit want het regende, ja zou ik ook niet doen.
Maar eentje wilde er wel uit en dat was een babypanda van 11 maanden, zoooo schattig!
Ik heb nog nooit zon schattig beest gezien. Ze zijn heel dik en traag en hebben zulke lieve oogjes! Het feit dat ze zo langzaam zijn maakt het echt te cute.

Onze Mr Guide was volgensmij meer een soort zwarte bijverdiener dan een echte guide. Hij probeerder er nog wat grapjes in te gooien: wat is de grootste wens van een Panda? Om op een kleurenfoto te staan en niet op een zwartwitte… Tja…zucht
De verzorgers konden ons vertellen dat een vrouwtje per jaar maar 2,3dagen vruchtbaar is en dat het daarom zo moeilijk is voor de Pandas om zich voort te planten. In 20 jaar dat het research center er is, zijn er maar 2 pandaatjes geboren. Heel triest want het is zo’n bijzonder dier. Ik wil een Pandaaatje!

Verder vermaakten we ons in Xian met een fietstocht over de oude stadsmuren.
Xian is een van de weinige steden in China waar de originele stadsmuren nog staan. In 1370 gebouwd tijdens de Ming Dynasty , 12 meter hoog en 18 meter dik! ze zijn erg imposant!
De muur is gerestaureerd en nu kun je een heel rondje fietsen over de Muur.
Dit duurt ongeveer 100 minuten en is echt leuk, want zo kan je links en rechts kijken wat er te zien is in de stad.

Toen we de muur opkwamen zagen we allemaal chinezen op tandems fietsen. Hup, wij ook een tandem huren. Maar ik mocht niet voorop van Jan, want ik zou niet kunnen sturen en ik mocht eigenlijk ook niet achterop want dan zou ik volgens hem niet meefietsen. Hehe, he knows me so well.

Uiteindelijk mocht ik toch eerst voorop, de kans dat ik niet mee zou peddelen achtte hij blijkbaar groter, maar na 3 meter moest ik afstappen en achterop gaan zitten. Hij begint al te schreeuwen dat ik moet sturen als we wegfietsen. Maar ik begin altijd pas met sturen als ik ben weggefietst of ben weggereden, dat weet iedereen toch?
Na een zonnig ritje over de muur zagen we her en der markten en markten zijn mijn hobby.
We hebben lekker gestrold over een soort kunstmarkt waar allerlei vak opaatjes de calligrafie kunst beoefenen en miljoenen kleine karaktertjes in hokjes schrijven.
Verder proefden we allerlei lokale markthapjes, kochten we prulletjes en werd er overal natuurlijk geschreeuwd: Hello?! You want Warrior?! Natuuurlijk wil ik een warrior en heb mijn eigen kleine Warriortje gekocht.

’s Avonds hebben we ons vermaakt in het bruisende Moslimkwartier. Het Moslimkwartier is de buurt waar de Hui Chinezen, de moslim Chinezen al eeuwen leven.
De area bestaat uit allerlei smalle steegjes, waarin als een gek gewokt, gebakken en gefrituurd word. En hangt een enorme lucht van kruiden, olie en vers lamsvlees en overal op straat word geschreeuwd en gegeten. Ook zijn er kleine kraampjes die allerlei traditionele dingetjes verkopen en zitten Moslim opa’s met hun witte hoedjes op hun pijp te roken.

Natuurlijk hebben we de strijd der Kolonisten voortgezet! In het hostel was een leuke bar, die gemaakt was voor onze ene regenachtige namiddag waarin we aan een stuk door hebben gekolonist en lekkere warme chocomelk met slagroom hebben gedronken!
Onze strijdlust is nogal groot en na elke potje dat ik verlies moet Jan altijd een vreugdedans performen met een soort oerschreeuw en dan ga ik hem slaan :)

Na 3 dagen van pret weer terug naar Beijing, waar we ons laatste dagje samen hadden.
En toen wastie weer weg. Wat traantjes op het vliegveld maar het echte drama had in augustus in NL al plaatsgevonden, dus ik kan het allemaal goed handelen nu. No more drama.

Jan probeert in juli met een vliegpunten ticket nog terug te komen, wie weet of er op die manier nog een betaalbaar ticket te verkrijgen is rond die tijd.
En anders word dit de laatste run want over 4 maanden ben ik natuurlijk ook alweer thuis!

Nu zijn we weer een paar dagen alleen hier in BJ city en ben ik voornamelijk hard aan het studeren. Er gaat een soort geroezemoes door de stad dat buitenlandse studenten hier in juli en augustus allemaal worden verzocht de stad uit te gaan en dat we voor die maanden geen visum meer zouden krijgen. Het stond ook op nu.nl. Dus tja, hier nog niets gehoord, dus nieuws over ons is bij jullie eerder bekend dan bij mij.

Ook is de strijd tegen Frankrijk hier ons natuurlijk niet ontgaan.
Ik was het weekend in Xian, maar er is hier een hele demonstratie geweest tegen Frankrijk en een boycot tegen de produkten van de Carrefour. Ook hebben ze bij de bakkerij Tous les Jours staan protesteren, maar toen waren de Chinezen hier er nog niet achter dat dat een Koreaans bedrijf wat gewoon een franse naam heeft.

Nou ik ga niet weg hoor in juli, dag, ik blijf lekker hier. Na mijn pijnlijke afwijzing van Holland Heineken Huis heb ik me vol goede moed via school kunnen opgeven bij het National Olympic Comittee als vrijwilliger! En dat ziet ernaar uit dat het goed gaat komen!
O leuk! Dan krijg ik zon pakje, een polootje en een broekje, maak ik 2 staartjes met een petje en een vlaggetjes en moet ik met 2 vingers zwaaien Beijing Huan Ying Ni!!!! Beijing verwelkomd u!!!!

And last but definately not least, komen mijn 2 goede vriendinnetjes hierheen!
Op 2 mei komen Willeke en Annelien aan voor 18 daaaagen!!!
De initiele planning was natuurlijk om een lange wens te vervullen en naar Tibet te gaan, maar gezien de situatie daar nu was dat geen goed idee.
Mijn vader belde 3x speciaal om te zeggen dat ik NIET naar Tibet mocht en gezien ik niet onterfd wil worden en ook liever veilig reis hebben we het gecancelled.

Maar een Chinees is niet voor 1 gat te vangen en er zijn genoeg mooie plekken hier.
Dus..We hebben op 3 mei tickets naar Kunming, de hoofdstad van de provincie Yunnan. Yunnan ligt in Zuid China tegen Vietnam en Laos aan.
We gaan hier ongeveer 10 dagen in de omgeving backpacken(zucht), hiken (zucht) en markten af en eten (jeeej!!). Yunnan schijnt een van de meest gevarieerde provincies te zijn van China, veel natuur, rijstvelden maar bovenal ook thuis van heel veel ethnische groepen met ieder hun eigen tradities. I am soo excited!!!Heerlijk bijkletsen met mijn vriendinnen!

Next storytime dus Yunn-Aantje!!

Voor alle fanmail, mijn nieuwe adres:
Beijing Language and Culture University
XueYuanLu 15
23-4-502
Wudaokou, Haidian district,Beijing 100083
China

Tot snel, Liefs Aan